Kinesiotaping

Kinesiotaping, inaczej plastrowanie dynamiczne, to metoda terapeutyczna wykorzystywana głównie w fizjoterapii, opracowana przez japońskiego chiropraktyka, dr. Kenzo Kase, w latach 70. XX wieku. Polega na oklejaniu specjalnymi, elastycznymi taśmami ściśle określonych obszarów ciała. Taśmy te, delikatne dla ciała, grubością zbliżone do skóry, nie zawierają lateksu i nie powodują podrażnień. Są odporne na działanie wody, więc po oklejeniu śmiało można się kąpać.

Działanie kinesiotapingu polega na uniesieniu skóry i dzięki temu zwiększeniu przestrzeni wokół mięśni. Łagodzi to ból, poprawia krążenie, odciąża mięśnie, a także stabilizuje stawy i ochrania ścięgna.

Kinesiotaping może pomóc w zmniejszeniu bólu po kontuzjach, wypadkach, a nawet zabiegach operacyjnych, zmniejszyć poczucie ograniczenia zakresu ruchów kończyn, zmniejszyć napięcie mięśni, odciążyć po nadwyrężeniu, a także zapobiec powstawaniu kontuzji. Jest powszechnie stosowany w rehabilitacji sportowej i fizjoterapii. Może być stosowany do leczenia schorzeń i dolegliwości, takich jak bóle mięśni, stawów, obrzęki, siniaki, a także do stabilizacji stawów i poprawy funkcji mięśni. Dodatkowo, metoda ta może być stosowana przy wadach klatki piersiowej, zaburzeniach przełykania, w wadach ustawienia stóp, a nawet przy porażeniu nerwów twarzowych.

Kinesiotaping, czyli plastrowanie dynamiczne, ma wiele zalet przyczyniających się do jego skuteczności w rehabilitacji, którymi są między innymi:

- działanie przeciwbólowe
- poprawa krążenia
- redukcja napięcia mięśniowego
- stabilizacja stawów
- bezinwazyjność
- szerokie zastosowanie - bóle mięśni, stawów, obrzęki, siniaki, a także do stabilizacji stawów i poprawy funkcji mięśni,
- możliwość stosowania równocześnie z innymi metodami terapeutycznymi
- długotrwałe efekty
- bezpieczeństwo

Kinesiotaping, mimo że jest ogólnie uważany za bezpieczną i skuteczną metodę terapeutyczną, ma również pewne ograniczenia i potencjalne wady:

- możliwe reakcje alergiczne - niektóre osoby mogą doświadczyć reakcji alergicznych na plaster, takie jak zaczerwienienie, swędzenie lub wysypka.
- kinesiotaping może nie być odpowiedni dla osób z problemami skórnymi, takimi jak łuszczyca, zranienia, czy stany zapalne
- osoby z cukrzycą, chorobą wieńcową, zakrzepicą, czy nowotworami powinny skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem kinesiotapingu,
- samodzielne przyklejanie plastrów, bez poznania technik, może skutkować zaczerwienieniami skóry przypominającymi oparzenia,
- nie wolno opalać się, ani spożywać alkoholu podczas oklejenia.

Kinesiotaping, mimo że jest ogólnie uważany za bezpieczną i skuteczną metodę terapeutyczną, ma pewne przeciwwskazania:

- stosowanie kinesiotapingu na otwartych ranach może prowadzić do infekcji lub uszkodzenia skóry,
- kinesiotaping nie powinien być stosowany u pacjentów ze stanami zapalnymi i chorobami infekcyjnymi skóry,
- nie zaleca się korzystania z plastrów osobom z chorobami nowotworowymi,
- z kinesiotapingu powinni zrezygnować chorzy na cukrzycę, choroby nerek, chorobę wieńcową i zakrzepicę żył,
- kinesiotaping może nie być odpowiedni dla osób z problemami skórnymi, takimi jak łuszczyca,
- niektóre osoby mogą być uczulone na klej znajdujący się w plastrach.