Różnice w skuteczności leczenia kanałowego.

Pierwotne Leczenie Kanałowe (RCT)  – współczesne leczenie kanałowe ma wysokie wskaźniki przeżycia/ sukcesu ogółem; metaanalizy i przeglądy podają przeżycie >90–97% w długim terminie przy właściwej odbudowie, choć metodologie różnią definicje sukcesu klinicznego vs radiologicznego. W porównaniach mikroskop vs bez mikroskopu, badania pokazują wyższy odsetek pozytywnych wyników przy zastosowaniu mikroskopu, zwłaszcza w zębach bocznych; w jednej grupie badanych, dla trzonowców mikroskop zwiększał szanse sukcesu 2,9–3,2 raza względem metody tradycyjnej przy rygorystycznych i liberalnych kryteriach.

Retreatment (reendo) – ponowne leczenie kanałowe – skuteczność jest niższa niż leczenia pierwotnego, ale powiększenie poprawia rokowanie dzięki łatwiejszej lokalizacji pominiętych kanałów, usuwaniu wkładów/ materiału i kontroli perforacji; doniesienia kliniczne wskazują na wyższe wskaźniki sukcesu reendo z mikroskopem niż bez niego.

W trudnych przypadkach (kanały zobliterowane, złamane narzędzia) techniki wspomagane mikroskopem skutecznie rozwiązują > 70% przypadków, np. 74% dla kanałów zwapniałych i 72% dla separowanych narzędzi w analizach serii przypadków.

Klasyczna chirurgia okołowierzchołkowa ma skuteczność rzędu 44–75% w starszych opracowaniach, podczas gdy mikrochirurgia endodontyczna (mikroskop, instrumentarium mikro, US wsteczne wypełnienia) osiąga 57–97% w zależności od kryteriów i czasu obserwacji. Opisy serii klinicznych wskazują także na szybsze i bardziej przewidywalne gojenie przy technice mikrochirurgicznej, co przypisuje się właśnie precyzji optyki i technice, a nie tylko materiałom.

Widoczność dodatkowych kanałów i anomalii anatomicznych zwiększa kompletność opracowania i szczelność wypełnienia, co bezpośrednio podnosi skuteczność i obniża ryzyko nawrotu zmian okołowierzchołkowych.

Wpływ mikroskopu jest największy w trzonowcach, w przypadkach z dużymi zmianami okołowierzchołkowymi, w reendo oraz w chirurgii; w prostych jednokanałowych siekaczach różnice mogą być klinicznie mniejsze przy dobrym protokole.

Liczby orientacyjne :

• • Pierwotne leczenie: ogólnie >90% przeżycia; sukces kliniczno‑radiologiczny bywa raportowany 85–95% w zależności od definicji i kontroli jakości.
  • Przewaga mikroskopu: dla trzonowców 2,9–3,2x większe szanse sukcesu vs bez mikroskopu w analizie kohortowej z 2025 r.
  • Mikrochirurgia: 57–97% sukcesu vs 44–75% w technikach tradycyjnych (różne badania i kryteria).

Wniosek kliniczny:

Jeśli przypadek jest złożony, ząb boczny, obecna jest zmiana okołowierzchołkowa lub to reendo/mikrochirurgia, wybór mikroskopu realnie podnosi skuteczność i przewidywalność; w prostych przypadkach różnica może być mniejsza, ale powiększenie nadal redukuje ryzyko błędów.