Terapia powięziowa

Terapia powięziowa, znana również jako terapia mięśniowo-powięziowa lub terapia tkanki łącznej, to nowoczesna metoda fizjoterapii opierająca się na specjalnych technikach manipulacji i odkształcenia powięzi (ang. fascia), będące rodzajem tkanki łącznej pokrywającej mięśnie, narządy, kości, nerwy, naczynia krwionośne i limfatyczne oraz więzadła.

Terapia powięziowa jest szeroko stosowana w leczeniu dolegliwości narządu ruchu, takich jak uszkodzenia tkanek miękkich, ale również dolegliwości związanych z układem wisceralnym (narządów wewnętrznych) jak i układem nerwowym. Ma ona celu leczenie usztywnień i zrostów w tkance łącznej, aby uczynić ją bardziej elastyczną. Może przynieść ulgę w bólu, poprawić zakres ruchomości tkanek oraz poprawić ogólne funkcjonowanie organizmu. Stosuje się ją zarówno w stanach ostrych, jak i w przewlekłych bólach u pacjentów w każdym wieku. To skuteczna forma rehabilitacji, która cieszy się rosnącą popularnością na całym świecie.

Terapię powięziową poleca się dla szerokiego spektrum pacjentów, zwłaszcza dla tych, którzy zmagają się z różnymi dolegliwościami i chorobami układu ruchu, w szczególności w przypadkach:

- przewlekłego bólu mięśniowo-powięziowego,
- siedzącego trybu życia co powoduje statyczne, wzmożone napięcie tkanek miękkich i obecność licznych punktów spustowych,
- ciężkiej pracy fizycznej lub znacznej aktywności sportowej i wynikające z tego przeciążenia tkanek miękkich i ich zmęczenie,
- uszkodzenia narządów ruchu
- różnego pochodzenia bólów i dysfunkcji tkanek miękkich na przykład entezopatie (w tym łokieć tenisisty i łokieć golfisty), przewlekłe bóle głowy, bolesne menstruacje.

Terapia powięziowa to innowacyjna metoda fizjoterapeutyczna, która jest coraz częściej wykorzystywana w pracy z pacjentami zgłaszającymi dolegliwości bólowe (skorzystaj z porady fizjoterapeutycznej w Centrum Medycznym Rycerska 4).

Przeciwwskazaniami do jej stosowania są m.in.:

- aktywne choroby nowotworowe
- choroby naskórka
- przerwanie ciągłości skóry
- ciąża i czas laktacji
- stan zapalny organizmu
- choroby zakaźne
- wysoka gorączka
- aktywne infekcje
- zakażenia, oparzenia, odleżyny, owrzodzenia i świeże rany (pourazowe, pooperacyjne) w miejscu opracowywanych tkanek
- zaburzenia czucia powierzchownego lub brak czucia
- stany zakrzepowo-zatorowe
- zaburzenia krzepnięcia krwi: skłonności do krwawień, siniaków, przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych